VogelBlogBoek

Vogelbescherming heeft iets nieuws: de Voedertafelwebcam. Volgens hun zeggen om mensen die meedoen aan de januari-vogeltellingen enthousiast te maken, maar eigenlijk gewoon omdat het erg leuk is om naar vogels en hun gedrag te kijken.
Omdat de camera’s (gelukkig) op een beschermde plek staan is het kijken maar niet aankomen. Voor de vogels zelf veilig dus. De natuur zelf daargelaten.

De voedertafel is voor de vogels een dagelijkse portie energie, voor mij vormt het mijn dagelijkse portie geestelijke energie.
Ik heb een kantoorbaan en werk voornamelijk van thuis. De live webcam staat op een 2e scherm op mijn bureau en zodoende kan ik er af en toe een blik op werpen, een welkome werkonderbreking.
En er gebeurt van alles …

Behalve vogels zijn er nog andere regelmatige bezoekers van de voedertafel: muizen! Zodra de schemering valt komen ze. Eerst eentje, de ‘verkenner’, maar al snel nog een paar.
Hun oogjes lichten op in de nachtcamera. Ze knabbelen alsof hun leven er van af hangt en dat is natuurlijk ook zo: een klein muizenlijfje heeft veel zaadjes nodig om zich warm te houden.
Tot de dageraad is de voederplek hun domein. Daarna moeten ze zich uit de voeten maken, want een muis is eigenlijk een wandelend hapje eten en de meeste grotere vogels en zoogdieren lusten wel zo’n hapje.

16 januari : Muis
19:22 Het is donker, de voedertafel is leeg. Lijkt leeg, want ineens zijn daar 2 oplichtende oogjes. Muis 1 komt de boomstronk op gekropen en kijkt rond. Schrikt, wat is dat??
Er ligt een halve appel, waarschijnlijk daar neergelegd voor de merels die er overdag in groten getale aanwezig zijn. Zoiets heeft Muis nog nooit in zijn muizenleventje gezien.
Een enorme bol, glanzend en vooral geurend, zoet geurend. Muis 1 roept Muis 2 er bij, samen sluipen ze behoedzaam om de halve bol heen. Zou het eetbaar zijn?

2 februari : Van de Kool en de Pimpel
Ik tel er wel 12! Koolmeesjes en Pimpelmeesjes door elkaar heen, fladderend van voedertafel naar vetbol en van vetbol naar pindakaas. Een Pimpelmees kijkt het wantrouwend aan vanaf de stang waaraan tot voor kort een vetblok hing maar die nu leeg is. Of zo goed als leeg: ineens zit het Pimpelmees op de lege houder en knabbelt aan de randjes, waar nog wat vetrestjes zijn achtergebleven. Slimme jongen, want andere vogels halen daar hun neus voor op maar voor zo'n klein meesje is het precies genoeg.

Ik vind Koolmeesjes altijd een beetje deftig, met hun zwarte stropdasjes. Pimpelmeesjes daarentegen hebben een kek blauw petje op en zijn pittige kleine rakkertjes die zich razendsnel kunnen verplaatsen. Het is bekend dat de kleinere Pimpelmeesjes zich vaak in de buurt van hun grotere 'broertjes', de Koolmeesjes, ophouden. Elkaars concurrenten zijn ze niet, maar de grotere, en vaak talrijkere, Koolmezen vormen wel een zekere bescherming. Ze verdragen elkaar in principe goed, al neemt een Koolmees over het algemeen voorrang bij het eten - en krijgt dat ook, omdat hij nu eenmaal groter is. Maar het kleinere Pimpelmeesje vindt dat geen probleem, hij heeft het wachten er graag voor over, omdat hij weet dat hij straks veilig zijn hapje kan eten.