Het pakje

"Hé man, ik heb een pakje voor je,” klonk een hese stem aan de andere kant van de lijn.

Een paar seconden lang vlogen allerlei gedachten door mijn hoofd, variërend van een drugsdealer die het verkeerde nummer heeft gebeld tot een perverse mafkees, zo een van het type regenjas opengooien voor de voorbijgangers op straat. De stem had een beetje hees geklonken, zoals die van een reclame voor stoeipoezen, ’s avonds na elven. Met het verschil dat dit een mannenstem was.

Met de telefoon in mijn hand berekende ik vlug mijn kansen. Als het een drugsdealer was, hoe kwam hij dan aan mijn nummer? Vergiste hij zich niet met mijn buurman, die regelmatig wekenlang van huis was, op vage missies in het buitenland of wellicht in de bak? Of was het toch een mannelijke escort? Had een van mijn vrienden mijn nummer doorgegeven in een poging een flauwe grap uit te halen? Moest ik antwoorden of zo snel mogelijk ophangen? Hard lachen of me uit de voeten maken?

Toen herinnerde me dat ik recentelijk een aantal fietsonderdelen had besteld, online. Dit was geen pakketje wit poeder. Dit was geen hete sex. Dit was de bezorger van mijn tandwielen die onderweg was om mijn bestelling af te leveren. En de bezorger was gewoon een beetje verkouden.


© 2019 TekstHeks